Słowo "run" w staroskandynawskim języku oznaczało tajemnicę lub sekret.

Dwadzieścia cztery litery pisma runicznego od niepamiętnych czasów oddziaływały na wyobraźnie ludzi. Trudno od razu zorientować się, jakie znaczenie kryje ich enigmatyczny, kanciasty kształt. Pismo runiczne kojarzy się powszechnie z Wikingami, którzy w wiekach VIII-XI podejmowali dalekie wyprawy łupieżcze do krajów zachodniej i wschodniej Europy.

Pismo jednak było znane i stosowane w całej Europie znacznie wcześniej. Nie służyło do codziennego porozumiewania się ludzi między sobą, nie ilustrowało dźwięków mowy ,tak jak czyni to nasz alfabet. Znaki runiczne miały charakter magiczny, były tajemniczymi symbolami wiedzy, kluczem do powszechnego rozumienia tajników życia i śmierci.

Gdy święty alfabet został spisany i zastosowany do celów świeckich , tajemnicza wiedza uległa rozproszeniu i wkrótce może całkowicie zaniknąć. Oto, co w ciągu kilku ostatnich stuleci stało się z pismem runicznym.

Sekret RUN

Rzymskie litery mają swoje brzmienie; poszczególne dźwięki tworzą słowa, pojedyncze nie mają w sobie ukrytego znaczenia.

Inaczej sprawa wygląda w przypadku znaków pisma runicznego czy też 22 liter alfabetu żydowskiego. Każdy znak pisma runicznego posiada swoje znaczenie, jest wyrazem pewnych skojarzeń i symbolizuje szczególny rodzaj energii.

Zrozumienie powyższego ułatwi następujący przykład: w języku chińskim ideogram przedstawia pewne pojęcia ,obrazy np. drzewo. Egzemplifikacją tego może być również karta z talii Tarota , gdzie ilustracja stanowi pewnego rodzaju przesłanie. Są to rozpoznawalne przykłady wizualnego odbioru idei lub pojęcia za pomocą powszechnie przyjętego symbolu.

Dany symbol sugeruje wiele znaczeń, które wywierają wpływ lub przemawiają do psychiki ludzkiej lub wyższego poziomu inteligencji. Nie jest to sprawą oczywistą dla osób nie wtajemniczonych lub dla myślących logicznie, ale w sposób ograniczony.

Zrozumienie symbolu lub znaku runicznego musi się odbyć na drodze intuicyjnej. Wtedy dopiero odsłoni on swoje znaczenie i umożliwi skojarzenia.

Nie ma innego sposobu ich zrozumienia.

W pokładach naszej podświadomości drzemie skumulowana wiedza uniwersalna oraz doświadczenie. Należy tylko dopuścić do konfrontacji tej wiedzy ze znaczeniem pisma runicznego. Jest to rodzaj spotkania graniczącego z cudem , gdyż jakiekolwiek użyteczne rozumienie znaków runicznych lub ich symboli musi doprowadzić do zmiany świadomości.

Psycholodzy określają uczenie się jako permanentną zmianę behawioryczną zachodzącą na skutek doświadczeń. Mowa jest sposobem porozumiewania się ludzi między sobą; język symboli pozwala natomiast na łączność z innymi wymiarami poznania.

ZNACZENIE RUN

We wszechświecie wszystko jest stworzone z różniących się między sobą form energii. Kształtują one archetyp zależności, podlegający ciągłym zmianom. Podczas naszego życia, wraz z upływem czasu w różny sposób udaje się przystosować do tego wzorca. Każdy znak runiczny symbolizuje energię archetypu lub wzór danej energii.

W jakiś nieznany sposób, który C.G.Jung określił mianem synchroniczności , w określonym momencie wszystko we Wszechświecie demonstruje jakoś tego momentu. Oto dlaczego zdarzenia pozorne nie mające ze sobą nic wspólnego wykazują powiązania, które jeśli to dostrzeżemy - mają znaczenie. Aby zaobserwować jakość danego momentu, istota ludzka potrzebuje instrumentu lub klucza, który umożliwi sferze podświadomości (gdzie gromadzi się uniwersalna wiedza) zrozumienie danego wzorca. Pismo runiczne, będące symbolem energii oraz wzorów energii, stanowi klucz, o którym mowa.

Mój komentarz do powyższego tekstu: Przytoczyłem najbardziej popularną teorie opracowaną przez psychoanalityka C.G.JUNGA / na powyższy temat/ i to jest jego stanowisko w tej sprawie.

Na podstawie własnych doświadczeń empirycznych i obserwacji część tej tezy być może ma potwierdzenie ale z wszystkimi stwierdzeniami wywodzącymi się z w/w orientacji psychologicznej zgodzić się nie mogę - i nie ma ona ewidentnych podstaw.

Budowa RUN

Dwadzieścia cztery runy, które tworzą listę znaków pisma runicznego , noszą nazwę FUTHARK ,od pierwszych sześciu run. Istnieją jeszcze inne alfabety runiczne, obejmujące po szesnaście lub trzydzieści trzy znaki, ale one nie będą przedmiotem moich rozważań.

Alfabet FUTHARK dzieli się na trzy części, z których każda zawiera po 8 znaków. Pierwsza z nich to zestaw Freyera, symbolizujący zasady rozwoju i odkrycia. Gdy tylko ziarno zakiełkuje lub dany proces zostanie uruchomiony , naturalną koleją rzeczy następuje sekwencja zdarzeń.

Nie musimy planować ani też zmieniać ich biegu na tym etapie. Należy uczynić jednak to co konieczne, jeśli jesteśmy integralną częścią tego procesu. W ten sposób można to nazwać tym co twórcze, lub kreującym zbiorem znaków runicznych.

Osiem kolejnych znaków nosi nazwę zbioru Haegla i przedstawia poszczególne elementy oraz zachodzące pomiędzy nimi relacje. W tym etapie nie ma wielu elementów , na których można się oprzeć. Występuje tu czynnik szansy, ponieważ wszystko podlega zmianie. Sprawy nie podlegają naszej kontroli, więc aby podjąć naturę zestawu run Haegla , trzeba się nauczyć ostrożności i cierpliwości, a także umiejętności dostosowania się oraz elastycznosci.

Ostatnie osiem znaków zwiera się w zestawie Tyra.Był to nordycki wojownik, który symbolizował odwagę wobec przeciwieństw losu. Na tym etapie sprawy mogą pozostawać pod pewnym wpływem i kontrolą, ale wymaga to dużego wysiłku, a nawet poświęcenia. Możliwa jest tu pomoc boska, ponieważ charakter znaków runicznych zezwala podejmującym wysiłek na tego rodzaju wsparcie.

Praktyka i zastosowanie RUN do przewidywania

Można kupić gotowy zestaw run np. w postaci kart lub patyczków ,kamyczków w różnej wielkości i szacie graficznej. Można je także wykonać samemu.

By prognozować podobnie jak przy innych sztukach dywinacyjnych należy skupić się na problemie, temacie, pytaniu itp. Wyciągnąć jedną runę i odczytać jej znaczenie przez pryzmat zadanego pytania tematu itp. , uwzględniając jej wykładnie.

Można stosować też różne układy np. trzech znaków gdzie 1 - to przeszłość 2- Teraźniejszość 3- Przyszłość /bądź odpowiedź na pytanie/ układ bardziej poszerzony np. Krzyż.

Można też stosować metodę rzucania znakami pisma runicznego.

Metodę tę można stosować po zapoznaniu się z wszystkimi znakami pisma runicznego. Polega ona na wymieszaniu ich w torbie, wysypaniu na stół lub odpowiednio przygotowaną powierzchnię. Odczytuje się tylko te znaki, które ułożyły się rysunkiem na zewnątrz. Najważniejsze są te, które znajdują się najbliżej ciebie. Znaki, które upadły dalej, są mniej istotne. Jeszcze inna metoda polega na położeniu sznurka ok. 40 cm od nas. Teraz ponownie wysypujemy znaki; odczytywane są te, które upadły przed sznurkiem. Te, które znalazły się poza granicą wytyczoną przez sznurek, mogą być zupełnie pominiete.

Podobnie jak w Tarocie i tu znaki można odczytywać w pozycji prostej i odwróconej.

Ja nie polecam odwracania .Sam tego nie stosuje zawsze karty czytam w pozycji normalnej ,to pozwala na indywidualne spojrzenia na sprawy człowieka bez żadnych sugestii a i lepiej się wykorzystuje zdolności bo wtedy trzeba zdać się właśnie na nie a nie odczytywać w sposób mechaniczny. Z powyższych względów moim zdaniem sugeruje nie odwracać pozycji a więcej zdać się na wyczucie własne.

Ożywienie zainteresowania pismem runicznym w ostatnich latach sugeruje ,że istnieje jeszcze wiele nie zbadanych tajników tej starożytnej mądrości.

Treści pochodza z materiałów źródłowych:

1.Jean - Paul Ronecker - "Runy - Duchowy Rodowód" Warszawa 2004

2.P. Kowalski /red./ - "Leksykon Znaki Świata" Omen, Przesąd, Znaczenie. Warszawa 1998

3.W. Tatarkiewicz - "Słownik Symboli" Warszawa 1990

4.Praca Zbiorowa /F.K. Ehrhard i k. Friedrischs- Encyklopedia Mądrości Wschodu Warszawa 1997