Jasnowidzenie - to wyraz nieodpowiedni dla samego pojęcia, nie oddaje bowiem ani istoty ani przebiegu powstania i działania, ani też przedmiotu tego pojęcia. To specyficzne widzenie nie jest tak jasne jak dzień słoneczny. Przeciwnie, stawia ono jasnowidza w głębi ciemnego jak noc labiryntu, skąd musi on wyjść po omacku na światło dzienne.

Jasnowidz podczas usiłowania odkrycia wizji jest podobny do alpinisty, co wdziera się wśród skał i przepaści w ciemnej jak ołów chmurze na szczyt górski, skąd dopiero może w blaskach słonecznych dojrzeć szerokie krajobrazy.

Definicja:

Jasnowidzenie- to specyficzna ludzka zdolność widzenia rzeczy i wydarzeń poprzez materię, przestrzeń i poza granicami czasu. Jest to wiedza o przedmiocie lub wydarzeniu nabyta bez udziału zmysłów. Jest to osiągnięcie celu bez zastosowania do tego pomocniczych środków. Jest to widzenie pozazmysłowe rzeczy podpadających pod zmysły.

Nauka poznała dokładnie wszystkie pięć zmysłów pod względem ich anatomii, fizjologii, lokalizacji i działania. Istota jasnowidzenia jest dla nauki jeszcze nieuchwytna, tajemna, wkraczająca poniekąd w dziedzinę metafizyki.

Jasnowidzenia nie można wtłoczyć w sferę zmysłów.

Istota Jasnowidzenia

Jaka jest forma energii czynnej w porozumieniu telepatycznym i w jasnowidzeniu nie wiemy. Wszystkie nauki, których przedmiotem jest człowiek, są nadal niezupełne. Wiemy tylko z psychologii ,biologii i filozofii, że wszystko, co dotyczy świadomości musi przejść przez system nerwowy i zmysły. Jasnowidz natomiast dzięki jakiejś nadświadomości, chwyta wprost rzeczywistość. Widzi obrazy, wydarzenia w odległej przestrzeni i czasie. Dla niego zarówno przeszłość, jak i przyszłość są niekiedy aktualną teraźniejszością. Następuje z kolei drugie zagadnienie. Jeśli więc pewna niewymierna energia stwarza zjawiska jasnowidzenia, to z jakiego rodzaju aparatu pochodzi i gdzie ten cudowny aparat się mieści. W jaki sposób się go uruchamia, aby za jego pomocą uzyskać informacje ze świata zewnętrznego. A może zjawiska świata zewnętrznego na mocy jakiegoś prawa znajdują swój odzew naszej sferze psychicznej. Ale i w tym przypadku musi w nas tkwić odbiorczy aparat zjawisk leżących poza sferą naszych zmysłów.

Nauka o człowieku tj. medycyna, anatomia, fizjologia, biologia, zwłaszcza submolekularna, i psychiatria, wystarczająco poznała wszelkie procesy fizjologiczne oraz źródła ich powstawania, zbadała akcje i reakcje występujące w odruchach warunkowych, spostrzegła paranormalne fenomeny w transie hipnotycznym. Nauka nie natrafiła jednak dotąd na żaden ślad wiodący do rozwiązania zagadnień parapsychicznych.

Intuicja

W głębi jaźni ludzkiej występują trzy stopnie świadomości stanowiące zasadniczą całość: podświadomość, świadomość i nadświadomość. Pierwsza przejawia się w intuicji i przeczuciach; druga tworzy sądy, wyciąga wnioski, przeprowadza analizę spostrzeżeń, doświadczeń wszelkich zjawisk oraz odpowiednio stosuje w praktyce; trzecia, czyli nadświadomość, osiąga rzeczywistość i prawdę zjawisk bezpośrednio bez pomocy zwyczajnych środków. Ta ostatnia występuje tylko u nielicznych jednostek, które dzięki niej potrafią widzieć rzeczy w sposób ponadzmysłowy.

Te trzy stopnie świadomości występują zawsze w jasnowidzeniu, z tą jedynie różnicą, że w nim ujmują one obrazy, sceny i osoby wydarzeń. W intuicji natomiast opierają się one na przeczuciu wydarzeń subiektywnych i przedmiotowych. Intuicja jest pod względem swej treści i możliwości przenikania pozamaterialnie bogatsza od telepatii. Można by dokonać podziału intuicji na odkrywczą, wynalazczą, twórczą, psychologiczną i parapsychologiczną. Być może intuicja jest jednością w swej istocie, a tylko jej operatywność przejawia się w różnych formach. Należy przypuszczać, że żaden badacz naukowy nie osiągnie pozytywnych wyników w swych dociekaniach tylko przez rozumowanie bez inspiracji intuicyjnej. Podobnie i lekarz, i psychiatra nie postawią właściwej diagnozy bez pomocy intuicji. Jest ona wybitną pomocą dla każdego człowieka w jego życiu i zawodzie.

Jak powstaje jasnowidzenie

Paranormalne widzenia ze względu na przyczyny ich powstawania możemy podzielić na trzy główne rodzaje: wywołane, bodźcowe i samorzutne, czyli spontaniczne.

1. Widzenie wywołane - nie jest to właściwie wizja na zawołanie ani nie może być wywołana na siłę, lecz opiera się na świadomym postawieniu danej sprawy i spokojnym wyczekiwaniu żądanej informacji. Przy tego rodzaju widzeniu nie można dopomóc czynnie. Należy się mocno skoncentrować i wyczekiwać pojawienia się żądanej wizji. Im większa jest koncentracja tym szybciej pojawi się wizja dotycząca przedmiotu danej sprawy. Dla jasnowidza ten rodzaj widzenia jest najtrudniejszy i najbardziej wyczerpujący. Tak się składa, że jasnowidz prawie wszystkie swe parapsychiczne praktyki opiera na takim widzeniu. Jest on o to proszony przez licznych klientów powierzających mu swoje sprawy czy to pogmatwane ludzkie losy bądź osoby zaginione.

2. Widzenie bodźcowe - przyczyna wywołująca widzenie leży zarówno w przedmiocie, to znaczy w samej rzeczy i charakterze sprawy, jak i podmiocie czyli w jasnowidzu. Ważniejsza jest druga. Nie zawsze jasnowidz jest dysponowany do prawidłowego rozstrzygnięcia powierzonej mu sprawy. Zdarzają się sytuacje, kiedy nastąpi coś niespodziewanie, co spotęguje władze psychiczne jasnowidza do tego stopnia, że potrafi on dojrzeć przedmioty ukryte pod ziemią.

3. Widzenie samorzutne - rodzi się nagle, w nieprzewidzianych okolicznościach. Posiada największy zakres w obejmowaniu rzeczy zakrytych oraz przeróżnych nieoczekiwanych zjawisk i jest prawie nieomylna. Jawi się bez zamiaru, bez udziału jasnowidza, bez żadnej fotografii, bez żadnej sugestii.

Czynniki sprzyjające i nie sprzyjające jasnowidzeniu

1.Utrudniające:

- wpływ obcej osoby na fotografie;

- rozum i wnioskowanie;

- strach przed nieudanym wynikiem /b. często występuje/

- skrzyżowanie fal informacyjnych;

- nieodpowiednia pora dnia, miejsca, aury;

- niedyspozycja jasnowidza

2. Sprzyjające:

- przyjazna atmosfera otoczenia

- aktualność samego faktu

- intensywność wydarzenia

- świeżość fotografii.

Etyka jasnowidza

Zdolność jasnowidzenia jest zbyt delikatna i wrażliwa, nie wolno jej przez żadne machinacje zepchnąć na bezdroża. Wszelkie w parapsychicznych praktykach kłamstwo, niezdrowa mistyfikacja, wywoływanie specyficznych dreszczyków i wzbudzanie sensacji wśród ludzi ,jak również ambicjonalne eksponowanie własnej osoby przynoszą niepowetowaną szkodę samemu sprawcy tychże niegodnych sztuczek.

Człowiek obdarzony zdolnościami parapsychicznymi musi nieustępliwie stać na gruncie prawdy obiektywnej i uczciwości, nawet w przypadkach, kiedy sprawy mu powierzonej nie potrafi rozstrzygnąć lub nie uda się zaplanowany eksperyment.

Może on i powinien użyć swych sił wyjątkowych w sprawach także wyjątkowych i tylko dla dobra drugiego człowieka.

Wszelkie bowiem odchylenie od uczciwości grozi jasnowidzowi zanikiem jego biopola, utratą zdolności parapsychicznych, a nawet równowagi osobowości.

Współczesna nauka powinna dokładnie poznać ukryte w naszej jaźni potęgi by móc kierować nimi tak, aby człowieka współczesnego uchronić przed niszczycielskimi czynnikami jakie niesie obecna cywilizacja.

"Pożyteczną jest rzeczą poznać świat, ale zbawienną poznać człowieka i uszczęśliwić go"

Przy opracowywaniu korzystałem z książki dorobku Ojca Czesława Klimuszki "Moje Widzenie Świata" Warszawa 1989 rok.

Jak do tej pory nie znalazłem nigdzie lepszej, bardziej obszernej i bogatej w realne doświadczenia książki czy publikacji na innym nośniku. Doświadczenia owego autora potwierdza także moja praktyka.